Nieuws

Door Corine Wielenga

Er gaan dagen, weken en misschien zelfs wel maanden voorbij dat ik er niet bewust bij stil sta dat ik een DES-dochter ben. Niet bewust inderdaad, omdat het waarschijnlijk een onlosmakelijk deel is geworden van wie ik ben. Het is een van de verhalen die mijn leven kleur heeft gegeven. Die kleur was in eerste instantie overheersend en fel opvlammend in mijn levensschilderij, maar in de loop der jaren meer op de achtergrond geraakt en vermengd met andere oude en nieuwe kleuren.

Maar met mijn benen in de hightech-steunen van de onderzoeksstoel bij de gynaecologe is het besef er onmiskenbaar. Ik zou daar vast niet zo ontspannen liggen als er voor de eerste keer een uitstrijkje bij me gemaakt zou worden. Ieder nadeel heb z’n voordeel tenslotte! Dat maakt ook dat ik besluit om met mijn mijn nieuwe, uiterst bekwame gynaecologe een lastig onderwerp te bespreken: seks... Sinds een aantal maanden heb ik namelijk regelmatig pijn bij het vrijen. Het voelt vurig en branderig aan en beneemt me de lol van iets leuks. Want hoeveel voorspel en glijmiddel we ook inzetten, mijn vagina blijft vijandigheid uitstralen. De gynaecologe snapt meteen waar ik het over heb en ziet het ook tijdens het inwendig onderzoek: het slijmvlies van mijn vagina is droger geworden vanwege de overgang en dat veroorzaakt het branderige gevoel. Weer helemaal aangekleed, bespreekt ze met mij wat ik hier aan kan doen. Ze vertelt over vaginale capsules die, in mijn woorden, de boel vanbinnen weer een beetje ‘opfluffen’. Ik ga al bijna overstag totdat ze vertelt dat de capsules gevuld zijn met een hormoonpreparaat. Alarm!! Hormoon!! DES!! Overal in mijn hoofd gaan bellen af. Dit wordt een ‘no-go’, jammer maar helaas. Ze ziet mijn reactie en legt me rustig uit hoe de capsules werken. Het hormoon estriol doet z’n werk voornamelijk terplekke in de vagina. Maar, ook al is het maar heel erg weinig, er wordt ook wat van opgenomen in het bloed waardoor de kans op borstkanker een heel klein beetje toeneemt. Ik vraag of het nog uitmaakt dat ik een DES-dochter ben. Daar is nooit onderzoek naar gedaan vertelt ze. En zelf weet ik dat bij het laatste onderzoek dat in Nederland is gedaan door Janneke Verloop geen verhoogde kans op borstkanker voor DES-dochters is geconstateerd. Toch besluit ik een vervolgafspraak met haar te maken om het allemaal wat op me in te laten werken. Ik praat er over met vriendinnen en leg hen mijn dilemma voor: leukere seks of het zo laten en op safe spelen. ‘Maak jij je DES-geschiedenis nou niet te groot?’, vraagt een van die vriendinnen. ‘Als ik je verhaal goed begrijp, is die licht vergrote kans op borstkanker voor jou net zo groot als die voor mij zou zijn. En je kan je hele leven alle risico’s wel proberen te vermijden, maar wat levert je dát voor een leven op?’ Beticht ze mij er nou van een drama queen te zijn? Verbluft realiseer ik me dat ze een punt heeft.

Bij mijn volgende afspraak in het ziekenhuis vraag ik of de vaginale capsules kunnen worden voorgeschreven. En ik ben blij dat ik dat heb gedaan, want mijn opgeflufte binnenkant vaart er wel bij. Het voorval maakt mij duidelijk dat ik moet oppassen niet in een drama queen te veranderen als het gaat om hormoonpreparaten. Waakzaamheid is prima, goed lezen en me goed laten informeren door artsen ook. In combinatie met wat nuchtere vriendinnen lijkt me dit een prima persoonlijke bijsluiter voor de toekomst!

Deze blog is geschreven door DES-dochter Corine Wielenga. Wil jij ook iets schrijven over je ervaringen als DES-betrokkene? Neem dan contact op met ons kantoor op tel 030-2518339 of stuur een mailtje naar voorlichting@descentrum.nl