Verhalen

"Ik had wel posters zien hangen op het station. Er stond zoiets op als “Ben je geboren tussen 1947 en 1976? Misschien heeft je moeder DES geslikt.” Maar dat sloeg natuurlijk niet op mij. Toen mijn moeder vroeg of ik met haar mee wilde gaan naar de gynaecoloog om na te gaan of ik misschien een DES dochter zou zijn, deed ik dat vooral voor haar. Ik kon me voorstellen dat zij gerustgesteld wilde worden.

Dokter Brouwer, de gynaecoloog, vroeg of hij zijn co-assistenten er ter lering bij mocht roepen in het geval ik de kenmerken van een DES-dochter zou vertonen. Dat vond ik geen punt, zeker omdat ik er van overtuigd was dat ik na 5 minuten weer buiten zou staan.  Het onderzoek was nog maar net begonnen of ik werd al omringd door witte jassen. Duidelijker kon het niet: hier lag een DES-dochter. Overigens is dokter Brouwer onlosmakelijk verbonden met mijn DES-verhaal. Mede dankzij zijn fantastische begeleiding heb ik alle onderzoeken en operaties goed kunnen doorstaan.

Kinderwens
Ik heb altijd ontzettend graag kinderen willen hebben. Toen ik een vaste relatie had en het maar niet lukte om zwanger te worden heb ik allerlei onderzoeken gehad. Uiteindelijk ging die relatie uit. Tegen mijn huidige man ben ik vanaf het begin van onze relatie heel open geweest. Al heel snel heb ik hem verteld dat er een grote kans was dat ik geen kinderen kon krijgen. ‘Ik kies voor jou,” zei hij, ‘Of we nou kinderen krijgen of niet.’

Tegenslagen
Onze relatie werd flink op de proef gesteld door een reeks van tegenslagen. Allereerst was de uitslag van mijn uitstrijkje niet goed. Er werd een conisatie gedaan. Daarbij wordt het verdachte weefsel aan de baarmoedermond weggenomen. Vervolgens kreeg ik drie keer een miskraam. Ik kon mezelf wel goed op de been houden door me voor te houden dat het vruchtje waarschijnlijk niet goed was. Uiteindelijk besloten we om met IVF te gaan beginnen. Helaas moest ik toen weg bij mijn eigen gynaecoloog omdat in het ziekenhuis van Zaandam geen IVF werd gedaan. Ik kwam terecht in Alkmaar. Het was daar zo anders: ik voelde me meer een nummer dan een patiënt. We waren daar net begonnen met het IVF-traject toen ik voelde dat er iets mis was. Ik belde het ziekenhuis en heb moeten praten als brugman om naar het ziekenhuis toe te kunnen. Daar werd een buitenbaarmoederlijke zwangerschap geconstateerd. Uiteindelijk is er geen ingreep nodig geweest omdat het vruchtje spontaan weg was gegaan. We besloten het IVF-traject in de koelkast te zetten. Toen de uitslag van een volgend uitstrijkje weer niet goed was en er opnieuw geopereerd moest worden, ben ik weer terug gegaan naar dokter Brouwer in Zaandam.

Een zoon
Tot mijn verrassing werd ik opnieuw spontaan zwanger. Dit keer ging het goed en kregen we na 9 maanden onze oudste zoon. Hij is met een keizersnee ter wereld gekomen en had een moeilijke start. Hij leek geen honger te hebben, geen pijn te voelen en sliep heel veel. In het begin was ik echt bang dat dit ook een gevolg zou zijn van DES. Ondertussen is er bij hem een autistische stoornis geconstateerd en misschien kan het daarmee te maken hebben gehad. Ook al is er weinig bekend over mogelijke gevolgen van DES bij een derde generatie, ik was blij dat ik een zoon had gekregen en geen dochter.

Nog een zoon en een grote ingreep
Een paar jaar later kreeg ik weer te horen dat ik geopereerd moest worden vanwege een slechte uitslag van een uitstrijkje. Ik kon het mentaal op dat moment niet aan om meteen onder het mes te gaan en we besloten om eerst met vakantie te gaan. Tijdens die vakantie bleek ik opnieuw zwanger te zijn. Het kindje liep geen gevaar door de uitslag van het uitstrijkje en er werd besloten dat ze mij nauwlettend in de gaten zouden houden. Ik wilde dit keer heel graag gewoon bevallen, maar kreeg geen ontsluiting. Er bleek een verkleving te zitten en er moest met grote spoed een keizersnee worden gedaan. Dat is allemaal op het nippertje goed gegaan. We hadden een tweede zoon, die vrolijk in de wereld kwam. Vrij snel na de bevalling ging ik onder het mes vanwege de uitslag van het eerdere uitstrijkje. Ik kreeg een fikse nabloeding waardoor ik een poos op de ‘medium care’ heb gelegen. Gezien mijn hele voorgeschiedenis vond de gynaecoloog het niet verstandig om nog een keer zwanger te worden. ‘Die praat ik nog wel om’, dacht ik. Maar ook mijn man hield voet bij stuk: hij wilde liever een vrouw met twee kinderen, dan drie kinderen zonder vrouw…. Toen er drie jaar later opnieuw onrustige cellen werden waargenomen was het voor de gynaecoloog duidelijk: hij stelde voor om mijn baarmoeder er uit te halen. Stiekem heb ik er nog wel over gedacht om toch nog een keer zwanger te worden. Ik had wel vijf kinderen willen hebben!

DES-dochter af?
‘Zo, nou ben ik mooi geen DES-dochter meer en ben ik van al die onderzoeken af!’, dacht ik na die operatie. Maar nee: ook nu bleven er controles om te kijken of alles rustig bleef. Een jaar geleden is mijn gynaecoloog met pensioen gegaan. Bij mijn laatste afspraak met hem is de champagne open gegaan, want ik was vijf jaar ‘schoon’. Eigenlijk realiseerde ik me toen pas dat ik door het oog van de naald ben gegaan. Met de nieuwe gynaecoloog voel ik geen band. Ik hoop ook eigenlijk dat ik haar weinig nodig zal hebben".