Verhalen

"Op mijn 14de werd ik met een brief in mijn hand naar de gynaecoloog gestuurd door mijn moeder. Ik had geen idee waarom. De arts vroeg mij of ik wist waarom ik bij hem was. Naïef als ik was zei ik: ‘Nee, ik weet van niks.’ Hij vertelde dat mijn moeder tijdens haar zwangerschap medicijnen had gebruikt. Maar wat moest ik met die informatie? Ik begreep er helemaal niets van."

Dit speelde zich af in 1971 en toentertijd vroeg je als kind helemaal niks. Na een uitstrijkje kon ik gaan. De uitslag was goed en ik kreeg de opdracht om na een jaar weer terug te komen. Sinds die tijd was ik onder controle. Op mijn 21ste trouwde ik en werd er door de arts gevraag of er een kinderwens was. Nou die was er zeker! De arts begon uitgebreid te vertellen over eventuele problemen omdat mijn moeder DES had gebruikt.  En pas toen begreep ik de ernst van de zaak. Ik wilde niet eerst een paar jaar proberen om zwanger te worden, maar meteen onderzoeken of er eventueel problemen waren. Na wat simpele onderzoeken bleek er niets loos. Een laparoscopie (een kijkoperatie in de buikholte; red.) volgde en hieruit bleek dat er verklevingen waren van de eileiders maar dat leek geen kwaad te kunnen. Jaren van proberen volgden, maar helaas zonder resultaat. We zochten een andere arts die opnieuw een laparoscopie deed. De verklevingen die hij zag zaten naar zijn idee wel degelijk een zwangerschap in de weg.  Een operatie volgde en kort daarna werd ik zwanger! Na een paar weken ging het mis. Er volgde een curettage. Het vreemde was dat ik daarna niet opknapte en ik bleef het gevoel houden dat ik nog zwanger was. Maar dat moest tussen mijn oren zitten, zeiden ze. Niet dus: na 20 weken bleek er ook nog een buitenbaarmoederlijk zwangerschap te zijn. Ik moest opnieuw geopereerd. Daardoor ontstonden er opnieuw verklevingen, waardoor ik voor de derde keer onder het mes ging. Zwanger werd ik niet meer.

Veel narigheid in mijn buik

We gingen over op IVF. De eerste poging was zonder resultaat maar bij poging twee bleek ik zwanger te zijn. Na zes weken bleek het helaas opnieuw een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Bij de operatie die toen volgde werden ook mijn eileiders verwijderd. Omdat de derde IVF-behandeling  dusdanig slecht was uitgevoerd en er geen zwangerschap van kwam, kreeg ik een gratis vierde behandeling. Maar ik was alles zo zat dat ook de vierde behandeling in niets resulteerde. Ik heb daarna nog veel narigheid gehad met mijn buik en nog diverse operaties ondergaan. Ik werd ook eigenlijk steeds bozer: dit alles had ik te danken aan die verdomde medicijnen.

Verdriet na de woede

Nu, jaren later, is de woede weg maar het verdriet is gebleven. DES kan voor mijn generatie maar ook nog de nieuwere generatie misschien nog veel ellende veroorzaken. Ik wil iedereen op zijn of haar hart drukken: probeer erachter te komen of er een kans is dat je met DES te maken hebt. Persoonlijk vind ik het van heel groot belang dat je je leven niet voorbij laat gaan door te dromen maar leeft in het hier en nu. Geniet van alles. Ik ben nu al 13 jaar zeer gelukkig zonder gynaecoloogbezoek, buikproblemen en  kinderen en geniet van iedere dag. Ondanks alles.